Avaz Avaz: Oradaydık: 100% Fest 2014

Basa doyduk

Havaları gelmemişti ama festival zamanı gelip, çatmıştı bile. Sabahı yağmurlu olduğu için hazırlıklı gittiğimiz festival 100% Fest, yine bu sebepten olacak ki erken saatlerinde biraz boştu. Cuma günü Malt sahnesinin sonralarına doğru festival alanındaydık ama ses Beşiktaş'a kadar geldiği için uzaklardan da olsa Malt'ın çoğunu dinlemiş olabiliriz. Alanda gezerken, yemek yerken, arkadaşlarla muhabbet ederken güzel arka plan müziği oldular. Malt'ın peşi sıra çıkan Foma'nın yaptığı müzik beni pek cezbetmediğinden pek keyif alamadım. Mor ve Ötesi'ne keyifle eşlik ettikten sonra. Sıra festivale gidiş amacım, 3. kez canlı izleyeceğim Kaiser Chiefs'teydi.

Solist Ricky Wilson sahneye hızlı bir giriş yaptı. Hatta hızını alamadı öndeki iki kategoriyi atladı, üçüncü kategorideki hayranlarının yanında aldı soluğu. İkinci kategoriden geçerken kendisine sarılmayı ihmal etmedim ben de. Everyday I Love You Less and Less ile açtığı konseri, yeni albümden Ruffians on Parade ile alandaki bir barın üstünden devam ettirdi. Never Miss A Beat'i söylemek için dibimizdeki bir barın üstünü seçtiği zaman bayağı heyecanlandım. Ergenliğimin enerjisini şarkılarında zıplayarak harcadığım bir grubu üçüncü kez görmüş olsam da heyecanımdan hiç bir şey kaybetmemişim. Bağıra çağıra eşlik ettim. Sonrasında Ricky sahneye döndü. I Predict A Riot, The Angry Mob, Ruby ile zıplayıp yeni albümden şarkılar dinledikten sonra Oh My God ile konserin sonu gelmişti. Şarkı sırasında seyirciyle dialoga girmeye çalışan Ricky de enerjisine pek bir cevap alamayınca da ceketini alıp, bitirdi sahnesini. Biraz hüzünlü bir andı.

Kaiser Chiefs sevgim; (Temsili değil)

Gecenin son grubu Soundgarden sahneye çıktığında etrafta yaşlı nüfus artmıştı. Black Hole Sun ve Fell On Black Days'i canlı canlı dinleyeceğim için bende de bir heyecan vardı ama ses sistemindeki basların fazlaca yükseklerden uçması sonucu dişlerime kadar sarsıldım. Bu basların fazlalığı bir sonraki gün Massive Attack konserinde güzel bir etki bıraksa da Soundgarden için pek iç açıcı olmadı. Zaten bahsettiğim iki şarkıyı dinledikten sonra alandan ayrıldık. Yine de İstanbul sınırları içerisinde Chris Cornell etkileyici sesini bir kez daha duymak güzeldi.

Konserin ikinci günü, Cumartesi, alana biraz daha geç vardık. Sevdiğimiz gruplardan biri Wild Beasts'in performansını kaçırdığımıza üzüldük. Duyduklarımıza göre güzel bir performans olmuş. Alan girdiğimiz zaman Bottle Boys isimli şişelerle müzik yapan bir grup vardı sahnede. Arkadaşım Eşek çalarken sevimli olsalar da Gangnam Style falan çalmaya başlayınca "bu çocuklar ne yapıyor?" 'a gitti kafalar. Şişe Çocuklar'dan sonra meraklandığımız bir performans vardı. Ceza arkasında orkestrasıyla sahneye çıkacaktı. Bence işi iyi kıvırmışlar, Güzel bir Rap/Rock işi ortaya çıkmış.

Trentemøller'i DJ Set olarak geçtiğimiz yıllarda dinlemiştim ama canlı olarak ilk kez dinleyecektim. Konser sonrası lanet olsun DJ Set'lere kararı aldım. Arasında dağlar kadar fark var. Zaten Massive Attack önermiş benden önce sahne alsınlar diye ve çok yerinde bir karar olmuş. Massive Attack'a çok iyi hazırladılar.

Gecenin bekleneni Massive Attack sahne almaya yaklaşmışken heyecan üst seviyelerdeydi. Bir de özellikle canlı performanslarını ilk kez izleyecek biri olarak heyecanım daha da fazlaydı. Beni derinden etkileyen Teardrop şarkısını canlı canlı dinleyecektim. Şarkı sırasında tüylerim diken diken oldu zaten.

Politik sahne şovlarıyla aklımızı başımızdan alan Massive Attack, kaybettiğimiz Canlar'ı da unutmayınca beynimizin yanında kalbimizi de ele geçirdi. Konserin tadı damağımızda kaldı.

Festival alanına gelirsek iyi düzenlenmiş bir festival sayabilirdik ama kategorilerin arası fazla açılınca arka tarafta kalan insan pek bir şey göremez olmuş. Bu durum seyirciyi küstürür, buna dikkat etmek lazım. Bunun dışında işleyen bir saat kurulmuş. Ellere sağlık, Esen Entertainment.

*Fotoğraflar için Ege Kayalar ve Başak Yavuz'a teşekkür ederiz.