Herkes kendi konserini yaşar...
Bir konsere, sonrasında yazı yazmak amacıyla gidiyorsanız etrafınızı gözlemlemek boynunuzun borcu oluyor. Geçtiğimiz Cumartesi gecesi Mono, Salon İKSV sahnesinde göründükleri andan itibaren büyülü bir ortama geçiyoruz hissini gözlemlemek ise güzel bir deneyim. Konsere beraber geldiğim arkadaşlarımın gözlerinde yakaladığım duygu yoğunluğu belirtilerinin bütün Salon'a yayıldığına emindim. Kimi ilkokuldaki dünyanın en saf duygularıyla sevdiği ilk aşkını hatırlıyor, kimi iki gün önce iş arkadaşıyla ofiste yaşadığı kavgayı bu sefer kafasının içinde yaşıyordu. Yine de böyle şanslı bir toplulukta bu şansı yakalayamayan insanlar da vardı.
Bizler açısından böyle bir gecede sahnede gördüğümüz durum ise bundan biraz farklıydı. Elektro gitarlardan bizi alıp uzaklara götürebilecek sesleri çıkarabilmek için türlü efektler ve pedallar içinde boğuşan Takaakira Goto ve Hideki Suematsu'nun yüzlerini görebilmek için türlü çabalar harcamış olsam da o gece için bu çabalarım boşunaydı. Basçı ve zaman zaman klavyenin başına geçen Tamaki Kunishi ve baterist Yasunori Takada'nın yüzlerinde ise yaptıkları işin gururu okunuyordu. Minnet duygusu bu sefer sahnedekilere ait değildi.
Dünyanın bizler için öbür ucu Japonya'dan gelip bizlere böyle duygu dolu bir gece yaşattıkları için ne kadar teşekkür etsek makbul olmayacaktı. Konser bitimi onları bir kez daha sahnede görebilmek umuduyla çarpan eller de bu teşekkürün bir parçasıydı.
Setlist:
Legend
Burial at Sea
Dream Odyssey
Pure as Snow
Follow the Map
Unseen Harbor
Ashes in The Snow
Halycon
Everlasting Light
*Fotoğraflar için Salon İKSV ekibinden Ali Güler'e teşekkür ederiz.
Share This
Subscribe Here
0 yorum:
Yorum Gönder