Oradaydık: The Dears

Meğer hepimiz bunu bekliyormuşuz

The Dears ve dinleyicileri, dün akşam, sonunda yıllardır bekledikleri buluşmayı gerçekleştirdi. İstanbul Modern'in küçük ve bir o kadar keyifli sahnesinde gerçekleşen konser için İKSV'ye teşekkürü borç biliyor ve hızlıca dün geceye dönüyorum:

• Sakin ve keyifli bir konser olacağı daha başlamadan belliydi. Ne huzursuz hissettirecek kadar boş ne de sıkıntı yaratacak kadar kalabalık: tam kararında!
• Konser atmosfer anlamında biraz aşağıdan başladı denebilir -ki tamamına bakınca bunun grup tarafında bilinçli bir tercih olduğunu düşünüyorum. Derken "Hate Then Love"ı çaldılar ve bir anda ısındık. (Neden bahsettiğimi anlamak için videonun tamamını izlemeniz gerek!)

• The Dears'ın sahnedeki hal ve tavırları nasıl bilinir, nasıl tanınırlar pek bilmiyorum açıkçası ama dünkü performansları, özellikle final, her saniyesiyle zihnimize kazındı. Canlı performanslarının keyfi bir yana, dinleyici sever tavırları ve diyaloğa doymayan halleriyle kalplerin en güzel köşelerini kaptılar diyebilirim.

• Her şey iyi güzel ama araya bir yere seste birazcık sıkıntı olduğunu da sıkıştırmak gerek. Bir de, konser süresince Murray'e gitar teli yetişmedi.
• The Dears sevgisi izleyicilerin büyük bir kısmının gözlerinden bile okunabiliyor olsa da coşkulu bir bis süreci yaşandı diyemeyeceğim. Daha ziyade sessiz ve sabırlı bir "Nasıl olsa geri dönecekler" hali hakimdi. 
• Konserin ikinci kısmı başlarken sahnede yalnızca Murray Lightburn ve gitarı vardı. Tam konserin akustik devam edeceğine ikna olmuşken grup tekrar sahneye döndü.

• Alıntı yapmadan olmaz. Omega Dog beklentisini ifade eden izleyiciler için geldi: "Haha dream on". 
• Gecenin zirvesi kesinlikle 22: The Death of All The Romance'ti. Finale yakıştı mı? Ne yalan söyleyeyim çok yakıştı. 

The Dears'ı "keyifli bulan" biri olarak başladığım geceyi ağzım bir karış açık bitirdiğimi itiraf etmek zorundayım. İzleyenlerin pek çoğu da benzer hayranlık hissiyatları içinde ayrıldı gördüğüm kadarıyla. Sahnedeki memnuniyeti ifade etmek içinse kendi sözcükleri yeterli: "Buraya yıllar önce gelmeliydik!" 

Kendilerini affettirmek için daha sık gelseler de olur sanki?

Share This

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Subscribe Here