Oradaydık: Echo & The Bunnymen

Tanıdığımız gibi...

Aynı nesle dahil olduğumuz insanların çoğunun "Donnie Darko" filmiyle tanıştığı, filmlerin hafızası sayesinde her an yeni kurulmuş bir grup gibi duran post-punk grubu Echo & the Bunnymen, 30 Nisan'da Ghetto'daydı.

Sahne önündeki Ian McCulloch'nın etkisi altındaki nesildaşlarımı geçtikçe; arkalara doğru artan yaş ortalaması kayda değerdi. Grubun bizim onları fark etmeden önceki mazisini daha iyi anladık.

Setlist olabildiğince iyiydi. Biz Donnie Darko'cuların ağzına bir parmak bal çalan The Killing Moon şarkısını sona doğru saklamışlardı. All My Colours şarkısında ise Zimbo sesleri bütün salonu doldurdu. Finali ise Lips Like Sugar ile yapmaları hoşuma giden bir ayrıntıydı.

Daha güzel olan şey ise ses sitemindeki güzellikti. Ghetto'da daha önce çok fena ses sistemi bozukluklarına şahit olmanın verdiği huzursuzlukla gittiğimiz konser bu açıdan çok tatmin ediciydi. Ghetto'yu tebrik etmek gerekir ki korkulan başa gelmedi. Ian'nın buğulu sesi kulaklarımıza iyi yansıdı.Beni şaşırtan şey ise bilet fiyatlarının 70 lira olduğu diğer konserler için fazla sayılabilecek bir miktar ile satıldığı halde Ghetto'nun dolu olmasıydı.

Ön taraftan pek haberim yok ama arka taraftaki şarkıya dans ile eşlik etme oranı yüksekti. Grup performansını sergilerken seyirciler arasından çıkan uğultunun da minumum olmasını grubunun mazisine bağlayabiliriz hiç çekinmeden.

Toparlarsak, böylesine geç tanıştığım bir grubun güzel bir konserine tanık olmak kalıcı bir hatıra bıraktı.

O geceyi bilgisayarlarının başında yaşamak isteyenlere setlist:

Going up
Show of Strength
Rescue
Villiers Terrace
Bedbugs and Ballyhoo
Seven Seas
Bring on the Dancing Horses
Silver
The Disease
All That Jazz
Think I Need it Too
Never Stop
All my Colours
The Back of Love
The Killing Moon
The Cutter
-------------------
Nothing Lasts Forever
Lips Like Sugar

Share This

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Subscribe Here