Kaçıranlar üzülebilir.
Peyote Teras'ta başlayan beklemeler, 23:30 sularında yerini canlı sahneye bıraktı. Grubun çılgın sahne performansı geçmişi olmadığından canlı sahnedeki düzenleri oldukça uyumluydu. Bir sahne klasiği olan siyah tişörtleri ise ''Evet, bugün rock band dinleyeceğiz, hazır olun!'' düşüncelerini beraberinde getiriyordu.
Sakin ve hatta soğuk rüzgarlarla başlayan konser, David Martin'in dinleyiciyle kurduğu iletişimle yerini samimiyete bıraktı. Ardı ardına gelen sevdiğimiz şarkılar hayran bakışlarımızı grubun üzerinden eksik etmedi. Ancak grubun diğer elemanları için aynısını söyleyemeyeceğim. Muhtemelen yaptıkları müziğe oldukça odaklanmışlardı ya da dinleyiciyle göz kontağı kurmak grubun tarzı değildi.
Evet, kaçıranlar gerçekten üzülebilir çünkü son zamanlarda dinlediğim en doyumsuz konserdi. Sekiz seneyi aşkın grup geçmişi ve üç başarılı albüm (Elegies to Lessons Learnt - 2007, He Who Saw The Deep- 2010, The Shallows - 2012) iLiKETRAiNS'in gönüllerdeki yerini gün geçtikçe sabitliyor.
Setlisti de şöyle takdim ediyorum:
Beacons
Mnemosyne
A Father's Son
The Shallows
Sirens
A Rook House for Bobby
We Saw the Deep
The Voice of Reason
The Hive
Terra Nova
These Feet of Clay
Reykjavik
iLiKETRAiNS ekibinin rahat tavırları gözden kaçmayınca konser sonrası muhabbet için yanlarına uğramakta gecikmedim. İstanbul'u çok sevdiğini sık sık dile getiren David Martin, insanlarının çok arkadaş canlısı olduğunu ve özellikle Türk yemeklerine bayıldığını söyledi. İstanbul müzik piyasası ile yakından ilgileneceğini söylediği anda kimleri dinlemesi gerektiğini de vakit kaybetmeksizin kendisine ilettim. Yeni albümleri The Shallows için turne kapsamında İstanbul'a gelen grubun bir sonraki durağı ise Yunanistan olacaktı. Tüm ekibin ortak cümlesi ise adeta ''Umarım yeniden İstanbul'a geliriz.'' oldu. Umarız yeniden gelirler!
Share This
Subscribe Here
0 yorum:
Yorum Gönder