Albüm: Foo Fighters-Wasting Light

Albümle ilgili her haberi paylaştığımıza göre artık hakkında konuşabiliriz.

İyi bir rock albümü yapmak istiyorsanız, iyi bir solist, gitarist ve bas gitarist kadar bir bateriste de ihtiyacınız vardır. Yeni albüm hazırlıklarının hemen öncesinde Kurt Cobain ve Krist Novoselic'in de tek eksiği iyi bir bateristti. Neyse ki çok geçmeden aradıklarını buldular ve Butch Vig'in prodüktörlüğünde üzerinden yirmi yıl geçmesine rağmen hala adından söz ettiren o efsane albümü yaptılar: Nevermind'ı.

O bateristi hepimiz çok iyi tanıyoruz: Dave Grohl. 

17 yaşından beri sahnede olan Grohl, NME'in tabiriyle Godlike Genius olduğunu sırf aldığı ödülle değil, bateristliğiyle, gitaristliğiyle, solistliğiyle, yaptığı şarkılarla hatta oyunculuğuyla  ile kanıtladı.

Dave Grohl'un hayatındaki yenilikler ve güzellikler bu ödülle sınırlı değil. Grubu Foo Fighters, 16 yıllık birikim ve Grohl'un garajında geçirilen uzun saatlerin sonunda diskografisine yepyeni bir albüm ekledi: Wasting Light. 

Albümü onlarca kez dinlemiş biri olarak söyleyebilirim ki, henüz yılın başında olmamıza rağmen 2011'in en iyi albümlerinden biri ile karşı karşıyayız. Foo Fighters tarihininse şüphesiz en iyi albümü.

Her ne kadar albüm yayınlanmadan önce Dave Grohl  farklı ve daha sert bir Foo Fighters ile karşılaşacaksınız dese de albümde White Limo dışında bu söyleyeceklerini doğrulacak bir parça yok. Albüm güzel ama Foo Fighters bildiğimiz Foo Fighters. Hatta bu açıdan White Limo'nun albümün geneli için fazla "sert" kaçtığı ve albümden çıkan ilk klip olmasının çok da doğru bir tercih olmadığını söylemek istiyorum. Açıkçası ben White Limo'yu ilk dinlediğimde tüm albümün bu tonda gideceğini düşünmüştüm. Karşılaştığımız şey bu açıdan biraz hayal kırıklığı.

Bridge Burning, kesinlikle albümün açılış parçası için mükemmel bir tercih. İnsanı albümün havasına sokuyor ve içine çekiyor. İntrosu, gitar ve davul işçiliği takdire şayan.

Bob Mould'un back vokalde eşilik ettiği Dear Rossmary, tam anlamıyla klasik bir Foo Fighters şarkısı. Klasik olduğu kadar da güzel.

Kimler bana bu konuda bana katılır bilemiyorum ama bunca güzel şarkı arasında favorim introsu ve güzel işlenmiş gitar riffleriyle beni benden alan Arlandria. Aslında hangi şarkının en güzel olduğuna karar vermek oldukça zor. Hala bir tarafım Bridge Burning diyor, yoksa These Days mi desem?

These Days çift kutuplu bir şarkı, şarkının bir kısmı hem müziğiyle hem sözleriyle diğer kısmına karşı çıkıyor. Adeta Dave Grohl kendi kendiyle düet yapıyor gibi.

Albümün Nevermind'ın 20.yılında çıkıyor olmasının tesadüf olmadığını düşünüyordum. Bu albümde Dave Grohl kesinlikle eski günlere atıfta bulunacak bir iş yapmalıydı, yapacaktı: I Should Have Known. Butch Vig'in prodüktörlüğünde, Krist Novoselic'in bass gitarı ve akordeonuyla destek verdiği parça, Nevermind'ın 20.yılında, ekibin yeniden toplanması gibi. Tabiki Kurt Cobain'sız ama grubun bateristi Taylor Hawkins'ın sarı saçları Kurt Cobain'i hatırlatmıyor değil.

Taylor Hawkins demişken, Dave Grohl'a benzediği gözümüzden kaçmıyor. Sadece fiziksel açıdan değil. Hawkins de baterinin yanında gitar ve piyano çalıyor. Ayrıca Rope'un klibinde de görebileceğiniz üzere zaman zaman grubun şarkılarına back vokal yapıyor ve bir diğer grubu Taylor Hawkins and The Coattail Riders'ın vokalisti. 

Sonuç: Dave Grohl, 17 yaşından beri sahnede. Scream'le başladığı yolculuğuna Nirvana'yı, Foo Fighters'ı,  Them Crooked Vultures ve Queens of Stone Age'i ekledi. Foo Fighters'ı ilk kurduğunda insanlar Nirvana'nın mirasından beslenecek bir iş yapacağını zannetmişlerdi. Geçen 16 yılın sonunda Nirvana'dan çok farklı ve oturaklı bir Dave Grohl şaheseri var karşımızda. Wasting Light, Foo Fighters'ın tüm emeklerinin karşılığı. 

Share This

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Subscribe Here