En iyi beyin spa'sı
Geçtiğimiz perşembe en büyük ilham kaynaklarımızdan TED'in İstanbul'daki ikinci bağımsız etkinliği gerçekleşti. İnançlarımız, önyargılarımız, koşullanmalarımız ve bildiğimizi sandığımız diğer her şeyle dolu zihinlerimizi "sonsuz olasılıklar için sıfırlayabilmek" adına; "Peki ya" diye başlayan sorularımıza cevaplar, cevapların da ötesinde yeni sorular sorabilme cesareti bulabilmek adına Albert Long Hall'da yerlerimizi aldık.
Ve işte o günden notlar:
- Dr. Quantum "Hepsi bir ilüzyon mu?" deyip yanılıyor olma ihtimalimizi zihinlerimize sokarak günün açılışını yaptı. Ulaştığı sonuçsa yıllardır Maynard James Keenan'ın sesinden işitmeye doyamadıkarımızdan farklı değildi: We are eternal, all this pain is an illusion.
- Prof. Dr. Yankı Yazgan herkesin zaman zaman yaşadığı ama işaret etmekte zorlandığı bir şeyi kelimelere dökerek gözlerde ilk pırıltıları oluşturdu. "Belki de mutluluk yaşanmayan, yalnızca hatırlanan bir şeydir." Daha net bir ifadeyle, eski fotoğraflarınıza bakıp bir zamanlar ne kadar mutlu olduğunuzu fark etmemiş olduğunuz için kendinize kızmanıza gerek olmayabilir. Basitliği oranında zor fark edilir.
- Transiberia büyüleyiciydi, büyülendik.
- Erdil Yaşaroğlu'nun sunumu günün en çok alkış alan ve beğenilenlerinden biriydi. Sunumun farklı bakma ve verileni reddetme noktalarını karikatür yaratım süreci üzerinden anlatmak gibi bir noktadan hareketle hazırlandığını tahmin etsem de, izlediğim şeyin daha çok "Nasıl espri bulunur?" üzerineymiş gibi hissettirdiğini itiraf etmek zorundayım. Yine de çok çok keyifli olduğu inkar edilemez bir gerçek.
- Masalların peşindeki adam Özcan Yüksek'in heyecanı fark edilmeyecek gibi değildi. Dağıldı, toparlayamadı, bağlayamadı... Yine de pek çoğumuzun varlığını sorgusuz kabul ettiği Mr. Hyde'larımızı tamamen inkar etmesi zihinler için tazeleyiciydi.
- Prof. Dr. Murat Güvenç dünyayı ilişkiler üzerinden okumak adına karşımızdaydı. "Ben zarif, kırılgan, kaba vs. olduğum için değil, içinde bulunduğum ilişki bana bu özellikleri dayattığı için öyle görünüyor olabilirim."
- Mert Gökalp bakıp da göremediklerimizi, Akdeniz'in değerini bilemeyişimizi gözlerimizin önüne serdi. Wet Blue Diary günün en çok not alınan kelime grubuydu.
- Bir TED eventinde olduğumuzu en çok hissettiren M. Serdar Kuzuloğlu'nun gerçekleştirdiği konuşmaydı. Net ifadeleri, hikaye anlatıcılığındaki uzmanlığı, isabetli tespitleri, konusuna hakimiyeti ve akıcılığıyla beklentileri en iyi karşılayan konuşmacı oldu. Daha tarih ve saat konusunda bile bir anlaşmaya varmamış olmamızla "bilgi toplumu" ifadesine eleştiri getirerek başladığı konuşmasına, içinde bulunduğumuz yeni düzene kendi tanımını getirerek son verdi: Bilgi biriktiren ve biriktirdikleriyle yükselenlerin yerine bildiğini hemen paylaşan ve anlatanların yüceltildiği bir dünya.
- Hacı Ormanoğlu ve Trung Le benzer çıkış noktalarıyla birbirinden çok farklı ölçeklerde iş yapan insanlar olarak isimleri bir arada anılabilecek iki konuşmacıydı. Hacı Ormanoğlu ayakta alkışlanırken Trung Le'nin konuklarda aynı heyecanı yaratmaması, hemen her gün televizyon programlarında görmeye alıştığımız duygusallığın Albert Long Hall'da da kendini göstermesi olarak yorumlanabilir.
- Ahmet Şefik Öngün bir Anadol içindeki 37 günlük Çin - Paris yolculuğunun sonuna deneyimleyerek doğruladığı bir eşitliği paylaştı: Yokluk = Yaratıcılık
- Aziz Kedi "Size kendi başarısızlık hikayemi anlatacağım" diyerek başladı konuşmasına ve ilk cümlesiyle bütün salonu avucuna almayı başardı. Dakikalar çabuk geçti, süre yetmedi ve kendi deyişiyle "TED tarihinde konuya giremeden süresi biten ilk insan" olarak konuşmasını bitirdi ama konuya girememiş haliyle bile günün zihinlere kazınan konuşmalarından birini gerçekleştirmiş oldu. Başarılı olma halinin ifadesine doyamadık: Başarı miyoptur, ahlaksızdır, steril ve hazırlıklı olma halidir, görünenle ilgilenir..
- Demet Tuncer'in topluluğu harekete geçirme çabaları neden gerekliydi hala anlayabilmiş değilim.
Share This
Subscribe Here
0 yorum:
Yorum Gönder